Vietnam

Vannacht voor het eerst sinds lange tijd weer onder een dekentje geslapen. Heerlijk! Na weken heerlijke, maar soms erg warme temperaturen is het goed toeven op Lake Toba op Sumatra. Het is een prachtig gelegen vulcanisch eiland, wat qua uitzicht bijna Europees aan doet. Al tikkend kijk je uit over het meer en een aantal traditionele batik huizen. We hebben de eerste week school er bijna opzitten en na 10 weken de tijd geheel aan ons zelf te hebben gehad lijkt het dat iedereen ook weer goed gedijt bij wat regelmaat en structuur. De kinderen vinden het leuk om weer aan de slag te zijn en de 'juf en meester' moeten er nog wel even inkomen maar hebben er wel al lol in.

Vietnam was mooi, warm, groot, leuk maar bovenal indrukwekkend. We hebben relatief veel van de oorlog gezien en bezocht en mede doordat de effecten nog steeds zo zichtbaar zijn, maakte het veel indruk. We hebben zowel in Hanoi als HCM een museum bezocht en met name het oorlogsmuseum in HCM was aangrijpend. De effecten van code orange , de vloeistof die de Amerikanen over het land spoten, zit nog steeds in de DNA van de huidige bevolking met allerlei zichtbare gevolgen bij geboorten als gevolg. De mannen hebben daarnaast ook de demilitarized zone bekeken tussen noord en zuid Vietnam en natuurlijk zijn we ook bij de tunnels geweest. Na alle natuur van de eerdere landen was het goed om ook weer eens wat meer cultuur en historie tot ons te nemen.

Daarnaast was Vietnam ook anders dan daarvoor omdat we samen gereisd hebben met Maud en Niek, vrienden uit NL. Het voegde makkelijk en de kinderen vonden het heerlijk om wat vriendjes van thuis te zien. En wij vonden het gezellig om weer bij te praten. De enige die er soms van bekaaid af kwam, was Jikke, als enig meisje met 5 oudere jongens. Al met al heeft ze zich kranig geweerd en de vraag is hoe de jongens zich er door heen geslagen hadden als een van hen 2,5 week met 5 meiden op reis was geweest?
Vietnam is groot, heel groot. Het (openbaar) vervoer is redelijk, maar de wegen zijn niet meer dan 2 baans, dus het tempo is laag waardoor je er lang over doet om relatief korte afstanden te overbruggen. Hierdoor heb je soms wel het idee dat je veel tijd aan het reizen kwijt bent (achteraf kan je je als je 3 weken hebt, beter beperken tot noord of zuid vietnam). Verder lijkt het land qua natuur redelijk op Thailand en Laos. Veel lime stone bossen, veel rivieren, straten met eindeloze bebouwing en dan met name winkeltjes (je vraagt je af wie waar wat koopt en de houdbaarheidsdatum checken als je iets koopt is geen overbodige luxe), in alle huizen staat de hele dag een TV aan (zelfs de meest eenvoudige en/of armoedige huizen hebben een joekel van een schotel naast het huis of op dak staan) en de trotse eigenaar van een scooter parkeert deze per definitie in de bijna altijd lege woonkamer. En ook in deze landen heeft de mobiele telefoon zijn weg gevonden (soms zelf al de Iphone), zelfs bij die mensen waar wij ons misschien nog eerst zouden afvragen of we een mobiele telefoon willen of bv een iets meer aangekleed huis. Een groot verschil met Thailand is het grote aantal scooters en een totaal gebrek aan stoplichten wat mn in de grote steden tot hilarische taferelen leidt. Iedereen steekt gewoon maar over, op rotondes is er geen richting en/of voorrang en met een beetje geluk storten ook de voetgangers, al dan niet met de emmers met verkoopwaar zich er gewoon tussen.

Na een mooi bezoek aan Sapa, met vele bergvolken en prachtige rijstvelden die dakpansgewijs op de berg 'liggen' hebben we Halong Bay bezocht. Helaas gaat een deel van de charme hier verloren door het enorm aantal toeristen die als tonnetjes vis voor 24 uur op een boot 'geduwd' worden. De boot vaart vervolgens 15 km de zee op, laat de toeristen los bij een hele mooie grot en de liefhebbers mogen ook nog max 30 minuten zwemmen. Gelukkig werd voor ons veel goedgemaakt door de prive boot die we met zijn 10en hadden. Kajuiten voor 2 personen, heerlijk eten en een prachtig uitzicht bij zonsopgang en zonsondergang. Via Hue zijn we daarna voor een aantal dagen neergestreken in Hue An, een heerlijk stadje met eindeloze kroegjes, cafeetjes, winkeltjes, strand en historische huizen uit de tijd dat deze plaats nog een havenstad was. Ook hebben we hier 2 dagen gekampeerd op Champ eiland. We kregen even het 'vis in de ton idee' gevoel, echter toen de overige toeristen na de lunch weer naar het vast land terug keerden bleven wij als enigen achter en kon het echte genieten beginnen. Ter afsluiting hebben we de Mekong Delta bezocht. Het geboekte hotel bleek in eerste instantie volledig onvindbaar en onbereikbaar en met een niet engelse sprekende chauffeur is het dan best moeilijk zoeken. Uiteindelijk slaap je dan op een prachtig plekje waardoor je je nogmaals realiseert: de aanhouder wint en zeker in deze landen niet gelijk opgeven.