Zweden 1

lieve lezers,
Ja, ons reisblog komt weer tot leven. Weliswaar zijn we niet op reis en leven we op 1 plek, maar het is een mooie manier om jullie op de hoogte te houden van onze belevenissen en voor ons zelf is het een mooi naslag werk.
Terug naar 1 augustus. Op de warmste dag van 2013 hadden wij onze verhuizing gepland. Er leek geen einde te komen aan de aantallen dozen maar na 2 dagen zat alles in de vrachtwagen en konden wij in het vliegtuig stappen voor een weekje vakantie alvorens al die verschrikkelijke dozen weer uit te pakken (wat sleept een mens toch een hoop achter zich aan, en dat terwijl we toch vele auto's vol naar de stort hadden gebracht de weken er voor!). De vakantie was kort maar krachtig met eerst een paar dagen in een tipi tent net boven Karlstad (denk dat de meeste van jullie de kaart van Zweden en bij moeten gaan pakken willen jullie een beetje kunnen volgen waar wij ons hier bevinden) en daarna via het Gota kanaal naar Gamleby, een paar uur ten zuiden van Stockholm aan het water.
De tipi tent camping was eenvoudig, met een prachtig gelegen tipi tent in de bossen. We hebben Sabine met kinderen ontmoet, eindeloos blauwe bessen geplukt (tot we zelf ook paars waren) en wat rond getoerd. Het Gota kanaal was prachtig met bijna 80 sluizen die eerst de boten 100 meter omhoog brengen en daarna weer naar beneden. Wat een bedrijvigheid.
In Gamleby hebben we genoten van de Archipelago en sprongen de kinderen van duizelingwekkend hoge duikplanken.
Eenmaal terug in Stockholm begon Jelle gelijk aan zijn eerste voetbal kamp. De vraag was wie meer zenuwachtig was: hij of zijn ouders. 18 nieuwe jongens, hij sprak nauwelijks Engels en een stevig niveau. Maar als altijd wist hij ook hier makkelijk zijn weg te vinden. Wij pakten inmiddels dozen uit en genoten van de eerste dagen in ons prachtig gelegen huis aan het water. Inmiddels weten de degene die ons bezocht hebben hoe we er bij zitten. Een heerlijk ruim huis wat als een warme deken om ons heen sluit, met een prachtig uitzicht over het water. En dichtbij het centrum van Stockholm.
De eerste weken op school waren spannend. Alles was nieuw. De taal, het schoolsysteem, de vriendjes (die er in het begin nog niet waren), bergen huiswerk, de schooltijden, maar ook het huis, geen speeltuin op loopafstand, een nieuwe aupair en Robert die op en neer naar Nederland reist door de week. En zoals waarschijnlijk bij veel gezinnen die naar het buitenland verhuizen hebben ook wij tijd nodig gehad om te wennen. En hebben we naast veel mooie momenten ook ieder voor zich onze moeilijke momenten gehad, en zijn die er soms nog steeds. Er wordt veel van een ieder gevraagd, enerzijds door het zeer goede, doch intensieve school systeem, anderzijds doordat ieder opnieuw zijn eigen draai moest vinden en zijn of haar omgeving moest creëren. Een heel leerzaam proces, en waarschijnlijk iets dat we nog vele malen opnieuw zullen doen in het leven, maar zeker voor de kinderen een hele nieuwe ervaring na hun hele leven in Nieuwersluis gewoond te hebben.
De eerste weken stonden ook in het teken van onze weg vinden. Waar koop je wat, niet alleen eten maar ook spullen, waar zit de stomerij, waar koopt je kadootjes voor kinderverjaardagen, wat is een mierendoos in het zweeds en nog vele andere nieuwe dingen. Ook moesten we onze weg vinden in het sport systeem. Dit is heel anders georganiseerd dan in NL. De kinderen zitten per jaar ingedeeld, en er worden in dat leeftijdsjaar geen teams op sterkte gemaakt. Dus goed en minder goed speelt in 1 team, ook tegen teams met goed en minder goed. Best even wennen. Daarnaast zijn er geen vaste tijden, bv zoals hockey en voetbal op zaterdag ochtend in NL, maar zijn de wedstrijden ieder weekend op een ander moment. Dat heeft als voordeel dat je 2 sporten naast elkaar kan doen, echter als nadeel dat ouders met een beetje pech het hele weekend brengen en halen. Want verzamelen en met elkaar mee rijden is niet echt ingeburgerd hier. Jelle is naast voetbal op handbal gegaan, Lorijn is een fanate rugby speler geworden, en heeft geijshockeyd en Jikke heeft naast kunstrijden de eerste paardrijlessen er opzitten. En alles is gemiddeld 15 tot 20 minuten rijden vanaf huis, dus hebben we naast het werk er een baantje bij. Maar zeer leuk om nieuwe sporten te leren en ook een mooie manier om nieuwe mensen te leren kennen. Inmiddels weten we dat de Zweden niet heel makkelijk toegankelijk zijn. Je kan gerust 3 maanden naast de ijshockey rink of in een handbal zaal zitten, zonder enig woord met ze te wisselen. Uiteindelijk komen ze wel een beetje los maar het blijft wennen. Gelukkig treffen we ook onzweedse zweden, gemixte huwelijken of andere buitenlanders waar het contact beduidend makkelijker tot stand komt. En we hebben dan ook verschillende nieuwe contacten die leiden tot etentjes, weekendjes weg, feestjes en allerlei andere activiteiten.
Al met al zijn de afgelopen 9 maanden omgevlogen. En dat is ook de reden dat we nu pas voor het eerst schrijven. Na de eerste weken wennen en onze weg zoeken is het bezoek langzaam maar zeker op gang gekomen. Oma en oma hebben de eerste weken bijgesprongen toen we hier net woonden, Jan Hein kwam in de herfst vakantie met de kinderen en Paul en Natalie kwamen met Maarten en Emma tijdens een mooi november weekend. Tim, een vriendje van Jelle kwam zelfs een weekendje alleen en ook Julius kwam samen met Bart om Lorijn op te zoeken. Samen met het bezoek proberen we een balans te vinden tussen ons eigen ding te doen (er moet immers gesport worden en de normale weekend dingen, en onze kinderen zijn na 3x door het oude centrum gelopen te hebben, daar ook wel een beetje klaar mee) en samen dingen ondernemen. Soms een museum, een spel in het park, mee naar de sporten van de kinderen en gezellig samen eten. Met Jeanine en Evi zijn we zelfs een heerlijk dagje wezen skieen, op 2 uur van Stockholm, en met club 7, de hockey vriendinnen van Ryanne hebben we een echte curling wedstrijd gespeeld. Dit leidde tot enorm hilariteit, het bekende fanatisme en zelfs de intentie om 'op curling te gaan'. Han en Petra kwamen zonder kinderen en dwaalden dagen door Stockholm, en in de mei vakantie hadden we Maud en Niek met kinderen die Jelle en Jikke voor het eerst mee namen naar Tivoli, de Zweedse naam voor pretpark midden in de stad. De kids konden er geen genoeg van krijgen dus daar komen we zeker nog terug. Wat we ook zeker volgend jaar weer gaan doen is skien in Zweden. In de voorjaarsvakantie zijn we een weekje in Are geweest, zo'n 6/7 uur rijden vanaf Stockholm. Een prima gebied voor families met kids in onze leeftijd en omdat 'week 9 de Stockholm week' is, kwamen we ook, geheel onverwacht allerlei mensen uit Stockholm tegen. Net als in Noorwegen, vind je ook hier naast de piste barbeque's en konden we mede door het onzweedse warme weer voor de tijd van het jaar, heerlijk tijdens de lunch met vrienden een hamburgertje maken en een glaasje wijn drinken, terwijl de kinderen nog een liftje namen.
Qua werk heeft Ryanne na een paar maanden wennen haar draai inmiddels helemaal gevonden. De hoogtij dagen van weleer zijn in de Nordics wel voorbij en de resultaten staan best onder druk. Kortom genoeg uitdaging om dit te keren. In de meeste landen liggen we dit budgetjaar goed op schema, de uitdaging blijft Noorwegen, waar nu langzaam maar zeker ook wel duidelijk wordt dat de concurrenten ook enorme last hebben van de overcapaciteit en de druk die dit geeft op de prijzen. Qua sfeer en vertrouwen was er een hoop te verbeteren in het Stockholm kantoor en ook dat gaat de goede kant op met als 'icing op de cake' de jaarlijkse conventie eind maart. Deze werd opgeluisterd met de KLM band wat leidde tot een enorm feest, met oa Malvina, onze buurvrouw uit Nieuwersluis als zangeres. Zij is gezellig een paar dagen blijven logeren, met als prettig bij effect dat iedereen ook weer gekapt en geknipt door het leven ging. (deze vrouw is multi functioneel, dat blijkt wel!).
Ook Robert heeft er een intensieve periode op zitten, met een aantal mutaties binnen zijn zaak en hij is nog steeds zoekende naar de balans om te wonen en werken in 2 werelden. Iets wat in de praktijk moeilijker is dan hij van te voren had gedacht. Hij komt iedere donderdagavond terug naar Stockholm en is een paar keer een week gebleven wat met name goed was voor Lorijn. Die heeft vanaf het begin enorm veel moeite met het feit dat Robert er doordeweeks niet is. En de zondagavond en/of maandag morgen is iedere week weer moeilijk als het op afscheid nemen aankomt.
Naast alle mooie en intensieve ervaringen die we de afgelopen maanden hebben opgedaan hebben we begin maart helaas verdrietig nieuws gekregen over de vader van Ryanne. Er is een kwaadaardige, agressieve hersentumor bij hem gevonden en de afgelopen weken stonden in het teken van onderzoeken, een operatie en is de bestraling gestart. Op zo'n moment is Stockholm toch ver weg en is het balanceren tussen Nederland, het gezin en werk. Een absolute uitdaging.
Qua school gaan we al bijna naar het einde. Het is verbazingwekkend om te zien en horen hoe goed ze alle 3 al Engels praten en hun weg gevonden hebben met nieuwe vriendjes, zowel op school als met sporten. Er wordt beduidend minder gespeeld, enerzijds door de enorme afstanden, anderzijds door het drukke schema van sport en huiswerk. Naast de Internationale school hebben ze ook nog een middag per week Nederlandse les en zuchten en kreunen ze soms onder de spelling regels of begrijpend lezen toetsen. Maar het einde van het eerste school jaar is bijna in zicht en vanaf half juni hebben ze 9 weken vakantie. Twee daarvan zullen ze doorbrengen op hun oude school in Loenen en ze verheugen zich er op om hun vriendjes en vriendinnen weer te zien. Daarnaast staat het nodige bezoek op de rol, komen er weer allerlei sport kampen aan, verheugen we ons op de eerste keer 'de langste dag' vieren en is de vakantie naar Gotland geboekt. We houden jullie op de hoogte.
Liefs van ons allen.