2e deel Indonesie

Het waren een paar sublieme weken, de afgelopen weken en het lijkt wel of het reizen steeds beter gaat/gemakkelijker wordt naarmate we langer weg zijn. Na de ontspannen weekjes in Ubud zijn we richting Flores vertrokken. Een heel ander eiland qua natuur dan de eerdere eilanden die we bezocht hebben. Het is er warm, droog en vrij kaal zonder de eindeloze bossen en rijstvelden. Achteraf hebben we spijt dat we niet de tijd hebben genomen om over Flores naar Maumere te reizen. Op dit eiland vind je nl. nog veel traditionele dorpjes, prachtige vulkanen en krater meren en het is beduidend minder toeristisch en dus ontwikkeld. In Lubuan Bajo is niet zo veel te beleven en het dorpje, prachtig gelegen aan een leuke haven met uitzicht over zeer veel kleine eilandjes, draait volledig op de duik en snorkel business. En natuurlijk de bezoeken aan Komodo en Rinca om de varanen te zien. Wij hebben er een paar dagen rondgescharreld en Jelle heeft de gok genomen om een lokale kapper te bezoeken. Dapper! Ondanks onze engelse uitleg en instructie keek de kapper nog steeds wat hulpeloos en zette hij een schaar die we in NL niet voor knippen zouden gebruiken rucksichloos in de bos haren van Jelle. De eerste 10 minuten was er weinig te ontdekken wat op structuur of nieuw kapsel leek en we werden dan ook iets onrustig. Echter eind goed al goed, en voor ruim 1 euro had ie echt een super goed gekapt hoofd......dus......wie niet waagt wie niet wint.
Zaterdag ochtend zijn we ingechecked op ons prive bootje. Simpel en knus. We hebben 2 dagen op het dek geleefd, alwaar we heerlijke vruchtensapjes geserveerd kregen, prima lokale maaltijden (allemaal gemaakt op 1,5 pit, echt knap hoe ze dat doen ) prachtig uitzicht over de eindeloze eilandjes en zelfs nog dolfijnen kunnen spotten. En s'avonds zijn we zij aan zij op onze matjes in alle stilte onder een mooie sterren hemel in slaap zijn gevallen (de een sliep wat beter dan de ander).
Rinca en Komodo lijken qua eilanden erg op elkaar. Droog, savannah achtig met hier en daar wat bosachtige stukken. Dit zijn de enige 2 eilanden waar de varanen leven. En op het Rinca leven dan ook nog wilde beren en paarden, maar die hebben we helaas niet mogen zien. Beide eilanden zijn vrij groot, te samen 100 km2 met maar 4000 bewoners, dus we hebben te voet maar een klein stukje gezien.
De varanen, die eten op 10 km afstand ruiken, liggen heerlijk te dommelen onder de keuken van de rangers, alwaar wij ze, op gepaste afstand mochten bewonderen. Mede door de hitte zat er niet veel beweging in, echter toen tijdens een foto sessie er eentje opstond, schrokken wij allemaal enorm. Geen paniek, want na 1 meter zakte hij weer door zijn hoeven om gezapig verder te dommelen. Tijdens onze tour hebben we nog een paar verdwaalde losse varanen gezien en een baby varaan wat bijzonder is. Varanen zijn kannibalen dus kleintjes verlaten gelijk het nest en leven de eerste 3 jaar met name in bomen om te voorkomen dat ze ten prooi vallen aan wat voor dier ook. En verder veel herten en van allerlei planten die vruchten voortbrengen voor dingen waar je in eerste instantie niet aan zou denken, bv de kapok boom, waarvan kussens gemaakt worden. Leuk en leerzaam. Tussen de bezoeken aan de eilanden door werd er regelmatige gestopt voor een snorkel toer. Ook hier weer turquoise water, veel bijzondere vissen en vaak mooi koraal. En het was heerlijk om zo heel alleen even op zo'n verlaten strandje te zitten met uitzicht op de vele eilandjes, met kleine baaitjes, hier een daar een gekleurd bootje die een verdwaalde tourist in het water laat , wat vissers huisjes en verder niets dan rust en genieten. Kortom het waren twee hele mooie dagen met veel nieuwe indrukken.
Vanaf Flores naar de Gili eilanden vertrokken. Maar niet voordat we 'de dozen ' hadden opgehaald. Alle kinderen hadden als afscheid een doos gekregen van vriendjes en vriendinnetjes. Eenmaal een paar maanden onderweg hebben ze een lijstje naar NL gestuurd met de dingen die ze het meeste misten. In Ubud waren we al 3x zonder succes bij het postkantoor geweest, maar nu was het raak. Wat een blijdschap. Foto's van de klas, briefjes en tekeningen van vriendjes en vriendinnen, donald ducks, tucjes, drop, zure matten, stroopwafels, hagelslag, vlokken en nog veel meer. Ze glommen echt van plezier.
Gili was super. Na veel wikken en wegen zijn we naar Gili Air gegaan wat een goede keuze bleek (voor de niet kenners, er zijn 3 Gili eilanden, allemaal ten noord westen van Lombok). Klein, vriendelijke mensen en een prima duikschool met NL leraren wat mn voor de jongens prettig was. De hele week stond in het teken van het duiken. Er werd eerst een introductie duik gedaan: dwz de eerste uitleg en oefeningen in het zwembad, al met volledige bepakking, en daarna (gelijk) een oefen duik op open zee. Best spannend! Helaas was Lorijn nog te jong om zijn open water padi te halen, daar moet je 10 voor zijn, hij heeft echter wel de zwembad lessen meegedaan en 2 duiken gedaan en eerlijk is eerlijk: het ging hem allemaal zeer gemakkelijk af. Na de introductie duik besloten Robert en Jelle voor de open water padi te gaan. En dat betekent dat met het gehaalde diploma op zak Robert nu 18 meter diep mag, en Jelle 12. Maar voordat het zover was, moest er eerst een hele boel theorie doorgeworsteld worden, incl een examen, 4 x worden gedoken en vele oefeningen in het zwembad uitgevoerd worden. De duiken waren prachtig en naast de bekende vissen zijn er grote schildpadden gespot, de bumbhead vis (die vrij zeldzaam is) en nemo. Het waren hele volle dagen met een stevig programma, dus alle complimenten, mn voor Jelle, voor de geslaagden. Jikke en Ryanne hebben deze dagen lekker aangerommeld, met paard en wagen gaan lunchen (er is geen gemotoriseerd verkeer op het eiland, wat na de drukte van Bali echt een verademing was) spelletjes gedaan, gesnorkeld en heel veel gezwommen. En aan het eind van een drukke dag gingen we heerlijk eten met onze voeten in het zand. Het eiland leven beviel dus goed.
De laatste week van onze 2 maanden Indonesie hebben we in Semiynak doorgebracht. Ondanks dat het geen seizoen is, is het er druk en vol (we vragen ons af hoe het er uitziet als het vakantie is). Ook hier scooterden we lekker rond. Dat scooteren is een van de mooiste dingen van deze reis. De enorme vrijheid die dat geeft. We gaan en staan waar en wanneer we willen, als we weg willen stappen we op en als we even een detourtje willen maken dan doen we dat. Vorig weekend hebben we onze laatste Bali scooter tour gemaakt. Eerst naar Nusa Dua, waar we ons met zeer veel andere toeristen op de watersport recreatie gestort hebben. Voordat we het wisten hadden ze ons 3 packages verkocht en werden de kinderen van de Banana boot, naar de waterscooter gedirigeerd en vervolgens naar de para sailing. Mn het laatste was hilarisch. 10 boten met allemaal een parasailer achter zich aan, die zich tussen de bananen boten, speedboten en allerlei andere vaartuigen doorworstelt, om de parasailer na 2 minuten weer los te laten boven het strand, waar in 10 seconden de volgende toerist omhoog gehesen wordt. En dit alles zonder ongelukken. Best knap. En de kinderen vonden het natuurlijk super gaaf. Wij hadden het snel gezien, en nadat we 'uit gerecreeerd' waren zijn we weer op ons scootertje gestapt. Bij toeval kwamen we toen op 'secret beach'. Een grotere tegenstelling met het eerdere strand is er niet: hier was niemand. Een prachtig wit strand, een eindeloze rij vissershuisjes met mensen die hele dagen zee wier zitten te sorteren en drogen. (ruikt niet heel prettig). Dat voelt dan gelijk stukken beter!
De varieteit in stranden hier op Bali is zowiezo mooi. Rustige witte stranden, zwarte lava stranden, stranden met enorme golven, en natuurlijk de echt beach boy beaches voor de echte golf surfers. We hebben ze allemaal bezocht en de mannen hebben een surf lesje genomen. Best ingewikkeld om in die golven te blijven staan, laat staan echt op de golven te surfen. Maar het begin is er.

We kijken met enorm veel plezier terug op de Indonesie tijd, het is echt een heerlijk vakantie land. Vanuit daar zijn we naar Singapore gevolgen. Even een paar dagen een grote 'westerse' stad snuiven. Het contrast met de eerdere maanden is enorm. Alles is gereguleerd, het is er schoon en netjes en 70% van de politie is undercover, en zelfs burgers spreken je aan als je bv midden op straat even op je kaartje staat te kijken. Dus iedereen is braaf. Wel wennen dus na 4 maanden 'let it go'. We hebben de blaren op onze voeten gelopen en een goede indruk van de stad gekregen. Nog gelunched met vrienden van Robert en in de Nederlandse club even in het zwembad gesprongen. Kortom, wij weten nu ook hoe het expat leven aldaar er uitziet. En nu zijn we in Australie (Cairns). De 4,5 maand Verre Oosten waren heerlijk. Het klimaat, het eten (voor ons meer dan voor de kinderen), de gastvrijheid, de cultuur, de mensen. Echter de eerste indrukken van Australie zijn prima. Wijds, heerlijk rustig en iets minder warm. Ook wel lekker. Morgen staat het eerste tourtje op het programma. Daarover de volgende keer meer.

liefs van ons allen.

PS: voor de foto's van Indonesie: zie de verhalen van de de kinderen.